“Mijn appartement is groter dan mijn vorige woning"

In september 2018 maakte mevrouw Kamphorst noodgedwongen de overstap naar verzorgingshuis Twiskehuis in Amsterdam-Noord. “Mijn rugwervels verzakken, waardoor ik niet langer dan 45 seconden kan staan.”

De keuze voor Twiskehuis was een logische: “Ik ben hier eerder al geweest voor een kortdurend verblijf van negen weken. Ik moest toen even op adem komen na een val. Dus toen ik definitief een huis voor langere tijd zocht, was de keuze voor Twiskehuis al snel gemaakt. Binnen vijf dagen was de verhuizing geregeld. De dame achter de receptie herkende me meteen weer. Dat was een warm onthaal.”

Mevrouw Kamphorst is graag op haar appartement: “Kijk nou eens naar dat uitzicht: zo groen en mooi. En ik heb hier veel meer ruimte dan in mijn vorige huis. Dat is wel fijn, want met zo’n trippelstoel heb ik die ruimte ook hard nodig.” Op haar tafeltje liggen puzzelboekjes: “Ik ben gek op puzzelen, zeker op zo’n doorloper. Daar breng ik dan ook veel tijd mee door.” Of ze ook meedoet aan de activiteiten in het verzorgingshuis? “Op zondagmiddag wordt hier nog wel eens een film vertoond. Daar ga ik dan graag heen. Ook doe ik graag mee aan de geheugentrainingen. Dat gaat me nog goed af. Ik heb dan altijd de neiging om dingen voor te zeggen. Haha!”

Graag gaat mevrouw Kamphorst er ook op uit. “Ik vind het leuk om mee te gaan met de uitjes. Laatst zijn we naar de Zaanse Schans geweest. En als er een vrijwilliger beschikbaar is, vind ik het leuk om even door de buurt te wandelen.” Ondanks de beperkingen van haar rug werkt mevrouw Kamphorst ook aan haar fysiek. “We hebben hier zo’n fietslabyrinth. Zittend voor een scherm fiets je door verschillende wijken, dorpen en steden wereldwijd. Laatst ben ik nog virtueel door het dorpje gefietst waar mijn moeder is geboren. Inmiddels heb ik zo’n 72 km op de teller staan. Zo blijf ik in beweging.”
 

Over het eten in het Tuindorpse verzorgingshuis Twiskehuis is mevrouw Kamphorst duidelijk. “Wat ik zo fijn vind, is dat we hier ’s avonds warm eten. We hebben een goede kok die prima kookt: gewone Hollandse pot met tuinbonen en een speklapje. Ja, daar houd ik wel van. En lust je het ene niet, dan het andere wel. Je hebt hier altijd een keuze. Tijdens de lunch serveert de kok een kop soep in het restaurant. Als ik het een lekkere soep vind, dan ga ik dan even naar beneden. Vandaag nog hadden we een lekkere lente-uisoep.”

Mevrouw Kamphorst is zeer te spreken over de medewerkers. “Met de uitzendkrachten heb ik niet zo veel, maar het zijn vooral de vaste helpenden, verzorgenden en verpleegkundigen met wie je een band opbouwt. Je merkt dat ze hun een best doen om een praatje met je te maken. Het is leuk om elkaar zo beter te leren kennen.”

Ook met de andere bewoners kan ze goed overweg: “Ik ken iedereen, weet van bijna iedereen hoe oud ze zijn. En weet ik het niet, dan vraag ik het gewoon. Ja, ze noemen me wel eens een nieuwsgierig Aagje. Maar dat betekent ook dat ik me hier echt thuis voel.”